تهدمت والله اركن الهدي

چند صباحي است که وقتي صحبت از سامرا مي شود حس غريبي تمام وجود شيعه را چنگ مي زند. گلدسته هاي فرو ريخته فرياد مظلوميت فرزندان علي مرتضي(ع) را نجوا مي کنند. اين شهر هنوز هم درحق فرزندان حضرت زهرا(س) بي مهر است.

چهارشنبه؛ سوم اسفند 84، بيست و سوم محرم 1427.
بامداد است؛ هنگام اذان صبح. همه جا تاريک است. انگار تمام تاريکى تاريخ يکجا جمع شده، انگار شب نمى‏خواهد چنبره‏اش را از روى زمين جمع کند. ولوله‏اى شهر را فرا گرفته، عجيب وضعيتى است.
مى‏گويند عده‏اى با لباس نيروهاى امنيتى عراق، وارد صحن حرم عسگريين عليهماالسلام شده‏اند و پس از بستن دست و پاى خدام و نگهبانان حرم که اتفاقا آن شب برخلاف رويه معمول، تعدادشان خيلى کم بوده، دو بمب قوى را يکى در سرداب و ديگرى را زيرگنبد در کنار ضريح مطهر قرار داده‏اند و به سرعت آنجا را ترک کرده‏اند و بعد ...
قسمت‏هاى زيادى از گنبد طلاپوش سامرا از بين رفت، يکى از گلدسته‏ها فرو ريخت، سرداب ويران شد و قلب‏هاى بسيارى شکست. آن شب سامرا عزادار شد. نجف و کاظمين و کربلا و بقيع عزادار شدند، شيعه عزادار شد. آن شب بشريت براى هميشه تاريخ عزادار شد.

بررسى چرايى و علل وقوع اين حادثه دردآلود و تلخ را در ادامه مطلب بخوانید

صفحه قبل 1 2 3 4 صفحه بعد